---

1910’larda Fransızlar tarafından kurulan, Cumhuriyet’le birlikte Tekel İdaresi’ne geçen üretim ve yönetim yapılarının olduğu yerleşkede bira, şarap ve rakı üretilmiş. Özelleştirme İdaresi tarafından satışa çıkarıldığında yatırımcılar için cazip bir alana dönüşmüş: Hep olduğu gibi burada da abartılı bir imar durumu var. Emsale dahildi, değildi boşluklarıyla daha da abartılı olduğu ortada. Boş bir arsada olduğunda anlaşılır olan bu durum 1910’ların endüstri mirasının olduğu bir yerde anlaşılır gibi değil. Anlaşılabilir olan tek yanı bu yapıların karar vericiler için bir öneminin olmadığı. Konu bize geldiğinde yakın çevresi ve ilişkileriyle korunması gerektiğini düşündüğümüz yapıların arasına tamamlayıcı nitelikte olanlar dışında bina sokmamak ilk kararımız oldu. Arazinin neredeyse geometrik ortasından, kuzey–güney doğrultusunda geçen yolu aşılmaz bir sınır olarak kabul edip doğuda kalan ve imar durumundan görüldüğü kadarıyla yüksek yapılarla dolacak olan bölgeye yakın bölümü yoğun yapılaşmaya ayırdık.
            Yüksek yapıda bu iklimin yapısını oluşturmanın koşullarını araştırıp, mevcut ve endüstri arkeolojisi olarak ele alınacak yapıları yıkmadan onarıp, restorasyonlarıyla yetinmeye karar verirken yerel yönetimler ve koruma kurulu onaylarını sağladık.
            Tam ruhsat ve uygulama projelerine geçeceğimiz aşamada işveren ve proje yönetimi anlamadığımız bir nedenle projeyi bizden alıp, İzmir’de yasalar ve imar yönetmelikleri için danışmanlığımızı yapan ve işlerimizi yürüten bir büroya verdi. Ve konu bizim için endüstri mirası, ayrıcalıklı imar hakları, yüksek yapıların iklime bağlı nitelikleri gibi konularda bir araştırma olarak kaldı.